เสาอากาศแบบบันทึกเป็นระยะบรอดแบนด์

1. ลักษณะบรอดแบนด์: นี่คือข้อได้เปรียบที่โดดเด่นที่สุด เสาอากาศแบบคาบเดียวสามารถครอบคลุมช่วงความถี่ได้กว้างมาก (เช่น 10:1 หรือกว้างกว่านั้น) และสามารถทำงานบนหลายย่านความถี่ได้โดยไม่ต้องจูน
2. การแผ่รังสีแบบมีทิศทาง: มีทิศทางเหมือน "ไฟฉาย" ที่รวมพลังงานในทิศทางเดียวเพื่อแผ่ออกไป และสามารถรับสัญญาณจากทิศทางนั้นได้ดีขึ้น ส่งผลให้มีค่าเกนสูงและมีความสามารถในการป้องกันการรบกวนที่แข็งแกร่ง
3. ลักษณะโครงสร้าง: ประกอบด้วยออสซิลเลเตอร์โลหะหลายตัวที่มีความยาวและระยะห่างแตกต่างกัน ขนาดและตำแหน่งของออสซิลเลเตอร์เหล่านี้เป็นไปตามกฎคาบลอการิทึมที่เข้มงวด ออสซิลเลเตอร์ที่ยาวที่สุดจะกำหนดความถี่การทำงานต่ำสุด และออสซิลเลเตอร์ที่สั้นที่สุดจะกำหนดความถี่การทำงานสูงสุด
4. หลักการทำงาน: สำหรับความถี่เฉพาะ จะมีเพียงส่วนหนึ่งของ "หน่วยเรโซแนนซ์" ของเสาอากาศเท่านั้นที่ถูกกระตุ้นอย่างมีประสิทธิภาพและมีส่วนร่วมในการแผ่รังสี และพื้นที่นี้เรียกว่า "โซนที่มีประสิทธิภาพ" เมื่อความถี่เปลี่ยนแปลง พื้นที่ที่มีประสิทธิภาพนี้จะเคลื่อนที่ไปมาบนโครงสร้างเสาอากาศ

1. การรับสัญญาณทีวี: เสาอากาศรับสัญญาณทีวีกลางแจ้งในยุคแรกๆ มักใช้แบบนี้
2. การตรวจสอบระยะวิทยุแบบรอบทิศทาง
3. การทดสอบความเข้ากันได้ทางแม่เหล็กไฟฟ้า: ใช้เป็นเสาอากาศส่งหรือรับสัญญาณในห้องมืดสำหรับการทดสอบการปล่อยรังสีและภูมิคุ้มกันรังสี
4. การสื่อสารคลื่นสั้น: ใช้เป็นเสาอากาศสื่อสารแบบทิศทางในแถบคลื่นสั้น
5. การตรวจสอบ RF และการค้นหาทิศทาง: ใช้สำหรับการสแกนและตรวจสอบสัญญาณในช่วงความถี่กว้าง